Menno en Marjon maakten in mei 2014 een onvergetelijke rondreis in Canada, in British Columbia en Vancouver Island om precies te zijn. Zij maakten voor ons een ‘Reisverslag Vancouver Island’. Ze zijn beiden enthousiaste wildlife fotografen en hebben werkelijk prachtige foto’s genomen.

Lees hieronder hun ervaringen van de vakantie Canada. Hun enthousiasme voor wildlife is eenvoudig te verklaren als je hun prachtige foto’s ziet! Maar ook de natuurlandschappen zijn schitterend.

Reisverslag Vancouver Island: zeearenden, grijze walvissen en beren

12 mei – dag 1

Na een lange vliegreis van 9 uur zijn we aangekomen in Vancouver. We zijn lichtelijk gesloopt, maar hebben toch even om 5 uur `s nacht Nederlandse tijd een rondje gelopen langs de boulevard. We rijden een hagelnieuwe Jeep met 35 km op de teller. Nu slapen, we zijn AF. Al wel de eerste bald eagle zien vliegen.

13 mei – dag 2

Vanmorgen vroeg wakker om 5 uur. Om 7 uur maar gaan ontbijten en toen een rondje door het park van Vancouver gereden, waar we al snel een mooie vogel zagen zitten. Een roodborstlijster is het, een mooie vogel en je ziet ze eigenlijk best veel. Even later zien we een Witkruingors, volop zingend, in een boom, super op de plaat kunnen zetten.

Vanaf Vancouver zijn we met de ferry naar Vancouver Island (Tsawwassen–Swartz) gevaren. Een mooie tocht over de binnenzee. Rustig water en volop zon zijn toch wel erg lekker met zo’n vaartochtje. Op de boot met een vrouw aan de praat geraakt die ons verwees naar een bepaalde plek bij Victoria waar de bald eagles zouden moeten zitten.

Aangekomen in Victoria  gingen we na het inchecken in het hotel op pad naar de eagles. Ik bleek achteraf een verkeerde afslag genomen te hebben en daardoor reden we geheel de berg op in het bos. Door de open ramen hoorden we lekker de bosgeluiden om ons heen. Opeens hoorde ik een hoop vogels schreeuwen en toen ik stopte viel mijn oog gelijk op een UIL. Echt geheel in extase de camera gepakt, 500mm erop, en uit de hand klikken. Even daarna vloog de uil weg, maar gelukkig zag ik hem al gauw weer zitten. De uil vloog tot twee maal toe over me heen en ving een prooi op de grond, waarvan de tweede een slang was. Echt super om dit mee te kunnen maken.

Later weer naar de juiste plek gereden maar helaas geen eagles gezien. `s Avonds lekker op een terras gezeten met een wijntje en uitzicht op de haven.

14 mei – dag 3

Vandaag een lange rit gemaakt van Victoria naar Tofino. Onderweg zomaar een afslag genomen naar een haventje. En wat bleek? Na een half uurtje 2 zeearenden op de plaat kunnen zetten met gevangen vis nog wel. Ook een grote ijsvogel kunnen fotograferen. Deze heet hier belted kingfisher.

Na een rit door prachtig landschap zijn we aangekomen in Tofino. Ook hier weer de zeearend kunnen fotograferen. Echt, het gaat hier te gek met de vogels. We zitten nu in een lodge aan zee en vanavond kwam er ook nog een zeearend over vliegen. Man, wat zijn ze groot en gaaf. Morgen gaan we op Walvistour.

15 mei – dag 4

Vandaag staat er een walvistour op het programma. Na onszelf eerst met 24 graden in een life saving suit gehesen te hebben gingen we de boot in, een zodiac met 2x 200pk erachter, en de zee op. Wat gaaf, onwijs knallen over het water. We zaten voorin de boot op de tweede rij. Voor ons zaten andere mensen die de eerste waterhoos konden opvangen. Het pak was toch wel lekker want met zo’n gangetje van +/- 70 à 80 km/uur over het water is het toch fris. Meteen al zagen we een zeeotter die lekker op zijn rug wat lag te eten en wat is hij groot zeg! Een erg leuk gezicht.

Daarna een half uurtje vol gas op zoek naar de walvissen. Het duurde even, maar ik zag als eerste een “waterfontein” uit het water komen. Hierna nog even zoeken en toen zagen we een walvis, een grijze walvis welteverstaan. We zaten echt te ver voor knappe platen. Hier baalde ik wel van, want op IJsland ging de boot heel rustig dichter naar de walvis toe. Maar goed, hier dus niet. Maar toch dook hij na een tijdje recht voor onze boot omhoog en na een slag of drie nam hij een diepe duik. Hierbij komt de staartvin boven het water uit, dus we waren toch blij dat dit zo dichtbij gebeurde. Hierna nog een paar diepe duiken kunnen zien maar niet meer zo dichtbij.

Vervolgens zijn we langs de Stellerzeeleeuwen gevaren die op de rotsen liggen. Een mega stank, maar wat een beesten zeg. Het mannetje is super kolossaal en steeds aan het bekvechten. Hierna weer terug naar Tofino waarbij we onderweg nog een springende bultrug zagen. Alleen net te laat gekeken, we zagen alleen nog de plons.

Na het avondeten zagen we weer een zeearend. Nu een jong, want na 5 jaar krijgen ze pas de witte kop en staart. Marjon dacht onder de steiger waar we op stonden een zeehond te zien, maar dat was een zeeotter. Echt super close en ook deze staat natuurlijk op de foto.

Morgen een lange trip voor de boeg, 500 km (7 uur) rijden naar Port Hardy. Het weer wordt wat minder volgens de Iphone, maar vandaag een lekker kleurtje opgedaan.

16 mei – dag 5

De rit naar Port Hardy viel mee. We reden er iets meer dan 6 uur over en dit met tussenstops. Onderweg zag ik een zwarte beer, jawel in het wild en niet in een park of zoiets. Wel ging hij er best snel vandoor en zat nog wat ver weg, maar de eerste beer is gespot.

Port Hardy is een gehucht, maar heeft toch wel weer wat. We zijn even naar de VVV gereden voor wat info en hebben ook meteen gevraagd of er beren en vogels te spotten zijn. We krijgen bijna het standaard antwoord “yes of course”, maar je moet geluk hebben, maar op de weg naar Port Alice moet je goede kans maken zo werd er verteld. Dus na het avondeten (wat erg slecht was) die kant op gereden. Onderweg nog even contact gehad met een meneer die vond dat ik te hard reed (hahaha doe ik toch nooit) maar goed ze kunnen blijkbaar vanuit de auto je snelheid meten terwijl ze op je af rijden. Ik reed volgens mij gewoon 80km/uur maar volgens hem was het 115km/u, ojaaa?????Maar goed ik mocht doorrijden en hij dacht wel dat ik in de komende dagen de snelheidslimiet wel zou weten.

Onderweg naar Port Alice zagen we dan echt een beer langs de kant van de weg zitten, hij/zij was gras aan het eten, echt gaaf hoor. Helaas was het wat bewolkter geworden en stond de beer ook ook nog eens in de schaduw. Snel wat dichterbij gereden en hij/zijn bleef gewoon zitten. TOP. Hierna verdween hij omdat een andere auto ons moest passeren.

Even verderop weer een beer, nu met 1 jong, dus nog mooier en toen maar gelijk wat dichterbij gestopt. Zij bleef ook gewoon zitten en wat lief zo’n kleintje zeg. Net jonge vosjes maar dan zwart. Hier ben ik uit de auto gestapt om toch een beter beeld te kunnen maken. De moeder hield me in de gaten en ik haar. Ook hier was het veel te donker. Geen sluitertijd, zelfs niet op f2.8 met de 70-200, maar toch onwijs gaaf om te zien.

Op de terugweg zag Marjon rechts van de weg een beer op een omgevallen boom staan, dus stoppen en kijken. Bleek het een jong te zijn en er was nog een jong. Dus twee jongen en een moederbeer die een stuk lager in het open stuk bos stond.

De twee jongen waren aan het spelen en renden achter elkaar aan de weg over voor onze auto. Moeders kwam er even later achteraan. Gauw de auto uit, 500mm op de camera en zo stond ik oog in oog met de beer. Ze keek me even aan en liep toen al roepend naar haar jongen ook de weg over.

Hierna weer terug naar ons huisje bovenop de berg met uitzicht op het meer.

17 mei – dag 6

Vandaag de zesde dag, nog steeds in Port Hardy bovenin Vancouver Island. We waren vroeg opgestaan omdat het dan eb was aan het strand Storey`s Beach. Het was inderdaad erg laag water.Op Storey`s Beach zagen we ongeveer 10 zeearenden op het strand en in de bomen langs het strand. De zon kwam op en het was een prachtig gezicht met de eilanden in de verte en de mooie bewolking erboven.

Hierna zijn we even het dorp in gegaan om een cappuccino te scoren. Het blijft toch even wennen, die grote hoeveelheden die je krijgt. Een klein kopje is bij ons gewoon een grote mok en de maten daarboven wil je niet weten.

Na de koffie zijn we een wandeling gaan maken die ons langs mooie plekken zou leiden waar we veel vogels zouden kunnen zien. Ook hier konden we direct, door het lage water, na nog geen 50 meter gelopen te hebben, een geelpootruiter op de foto zetten. We stonden op een bruggetje dat overdekt was en zagen gelijk een rivierotter zwemmen. Wow, wat gaaf was dat zeg. Hij bleef maar in de buurt van het bruggetje omdat het water daar het diepst was en de otter zo de vis kon opjagen. Steeds kwam hij boven met een dikke vis in zijn bek, of was hij vis aan het eten. Echt super om te zien.

In mijn ooghoek zag ik wat bewegen en ik keek om en keek zo in de ogen van een wezel. Heb er helaas geen foto van kunnen maken want deze was toch schuw en verdween al snel. De Canadese ganzen die er ook zaten hadden veel pullen en helaas liet de otter deze met rust. Ik had graag een foto willen maken als de otter de pullen ging opjagen. Maar de otter miste al een stuk van zijn neus dus ik denk dat hij al iets had opgelopen. De Belted IJsvogel zagen we ook hier weer maar net even te ver nog. Ook een Sotted Sandpiper (Amerikaanse Oeverloper) liep hier nog in de rondte.

Na een tijdje vervolgden we onze route en kwamen we een bij een plasdras. Hier zaten grote grijze snippen en hiervan heb ik leuke platen kunnen maken. Toen verder met de wandeling en we kwamen langs de Quatse River te lopen. Helaas begon het te regenen en niet zo zuinig ook. Geschuild in het bos en de camera maar zo goed mogelijk beschermd. We dachten dat het droog was en zijn toen verder gelopen, maar helaas begon het weer te regenen en nu geen bos meer om te schuilen. Dus redelijk nat stonden we weer bij het bruggetje met overkapping. Al snel begon de zon weer te schijnen en werden we al weer droog. Na het avondeten toch weer naar de weg gereden waar we gisteren de beren zagen, en ja hoor, weer geluk en weer een beer met jong. Deze uitvoerig kunnen fotografen en toen weer terug naar het huisje. Ik reed een bocht door en stond gelijk recht tegenover een beer. Stoppen en kijken wat er gebeurde, ze stond nog in de berm langs de weg. We zagen toen pas de 2 hele kleine beertjes,  ter grootte van de kleine vosjes die ik in de AWD gefotografeerd heb. Super! Wat een mooi moment. Helaas schrokken de kleintjes en renden ze weer terug het bos in. Moeders bleef nog even staan..

18 mei – geluksdag 7

We zijn vanochtend vroeg opgestaan om 5.30 uur om op tijd de veerboot te kunnen halen in Comox naar Powell River. Deze vertrekt om 10 uur en de volgende pas om 15.00 uur. Dus op tijd weg want de afstand naar de veerboot was iets van 300 km.

Maar we waren ruim op tijd en kwamen aan de praat met een paar Nederlandse 65-plussers die in Malta wonen en met een camper op reis waren in Canada. We kregen een kop koffie van ze en hebben even in de camper met ze gekletst. De boottrip ging weer prima en we hebben lekker in het zonnetje van het uitzicht kunnen genieten. Aangekomen in Powell River was het nog maar een km of 30 naar Lund. We hadden van de Nederlanders gehoord dat zij in de de omgeving waar zij die dag vandaan kwamen orka’s hadden gezien tijdens een walvistocht. Dus toen we waren ingecheckt zijn we gelijk maar op zoek gegaan naar iemand die walvistochten organiseerde. We kwamen uit bij een kanoverhuurbedrijf tegenover ons hotel. We dachten dat zij ons wel info hierover kon verstrekken. De vrouw achter de balie kon ons vertellen dat zij ook wel een boot hadden, maar dat er minimaal drie mensen mee moesten of je moest de boot geheel afhuren voor 150$ per uur. Wij even nagedacht, we wilden dat wel, maar wel met de zekerheid dat we orka`s zouden gaan zien. De vrouw zou even bellen of ze iemand wist die de plek van de orka’s wist.

Op dat moment komt er een vrouw binnenlopen die vertelde dat er orka’s voor de kust van Lund zwommen, en ja hoor we zagen een vin in de verte door het water gaan. Dus gelijk gezegd dat er meteen een boot moest komen en dat de prijs oké was. Ondertussen de 500mm op de camera gezet en kijken of ik wat kon maken. Te ver natuurlijk maar ik had de vin van een orka op de foto staan. Was ik al erg blij mee. Tien minuten later zaten we in de zodiac met een bestuurder die de orka`s niet veel had gezien hier voor de kust. Het was dus best uitzonderlijk om ze nu hier te zien. Dus op naar de orka`s. Ik had er vanaf de kant al een stuk of 4 voorbij zien komen.

Na een minuut of 5 zagen we de eerste in de verte al zwemmen en het werden er ineens veel meer. Drie groepen met in totaal ongeveer 10 a 12 orka’s om ons heen. Echt kicken om een vin van zeker 1,75 meter door het water te zien gaan. Wel bleef de zodiac op afstand wat volgens de wet moet, maar het was toch lekker close. De 500mm had ik in de auto gelaten, maar met de 70-200mm met 1.4 extender was het goed fotograferen. We konden bepalen welke richting we op wilden in onze privé-boot. Dus de boot werd steeds goed voor ons gedraaid in de richting van de orka’s.

Op een gegeven moment zagen we dat er ook kleinere tussen zaten en deze begonnen te spelen. Ze zwommen over de grotere heen en begonnen zelfs te springen en dikke bommetjes te maken. Wat een onwijs mooie momenten zijn dat als dat voor je ogen gebeurt. Dit zie je alleen op TV bij National Geographic, en nu in het eggie. Ook waren ze heel veel met de staart op het water aan het slaan. De kapitein van de boot kon ook zijn ogen niet geloven en was net zo enthousiast als wij. Er kwam zelfs een grote orka recht op ons afzwemmen en een meter of tien voor de boot dook hij onder de boot door. Wat een ervaring!

Diverse malen waren er orka’s aan het springen en dikke plonsen aan het maken. Dit was tien maal beter dan de walvistocht maar dat was ook al erg leuk, maar de orka’s gaven gewoon een seaworld show weg voor ons. Bovendien was het niet druk met andere boten dus lekker rustig op het water. Het geluk gaat met ons mee op pad denk ik, want het is toch niet normaal wat we al gezien hebben aan dieren. We raken wel vaak aan de praat met de mensen hier doordat de grote lens nogal wat aantrekkingskracht heeft, en als je vertelt wat je allemaal al gezien hebt in de korte tijd dan geloven ze je gewoon niet.

Vanavond op de terugweg van het diner beer nummer 13 gezien. Morgen op weg naar Whistler, en er schijnen ook Grizzy’s en wasberen te zitten; ook leuk voor een foto.

19 mei – dag 8

Op naar Whistler! We moesten 2 maal met een ferry een tocht maken. De eerste hebben we makkelijk gehaald door een vergissing in de vaartijden.

In Saltery Bay was het rustig toen we aan kwamen. De boot vertrok om 9.25 uur en met een minuut of 50 waren we aan de andere kant in Earl’s Cove. Toen iets van 89 km rijden naar Langdale. Hier aangekomen bleek dat we niet de enigen waren. Vanwege een feestdag (Victoria’s day) hadden de Canadezen een lang weekend en waren ze er massaal op uitgetrokken. Dus we stonden in baan 26 samen met heel veel andere auto’s. We konden dus niet mee met de boot van 14.45 uur en moesten wachten op de volgende die om 16:45 uur zou vertrekken. Dat werd uiteindelijk pas 17:15 uur.

Na  eindelijk in Horseshoe Bay aangekomen te zijn, moesten we nog iets van 90 km naar Whistler rijden. Onderweg nog even een waterval bekeken en toen naar het hotel gereden. Het hotel is super de luxe met weer een open haard op de kamer en van alle gemakken voorzien. Morgen Whistler bekijken. We willen met de kabelbaan omhoog de bergen in en verder iets van het stadje bekijken en nog een wandeling maken rond een meer.

20 mei – dag 9

Vandaag dus de dag in Whistler doorgebracht. Het is een leuk dorp dat een echte ski-/snowboardplek is. Er staan een aantal hele mooie gebouwen waarin onder andere hotels gevestigd zijn. Vanmorgen zijn we via 2 kabelbanen omhoog gegaan de BlackComb op, waar nog druk wordt geskied en gesnowboard. We stonden dus in de sneeuw, lekker in het zonnetje met een prachtig uitzicht op de bergen en het stadje in de diepte. Boven een klein beetje in de rondte gewandeld voor zover dat gaat in de sneeuw en een kop koffie gedronken. Toen weer terug het dorp in.

In het dorp wat rond gekeken in de winkels en voor de Olympische ringen gestaan, want in Whistler en Vancouver werden in 2010 de Paralympische spelen gehouden. Daar zie je hier best nog veel van. We zijn ook naar de springschansen geweest, want toevallig zijn er langs de weg die er naar toe gaat veel beren te zien (Callaghan Drive), zo hadden we gehoord. We vragen gewoon aan mensen waar we wild kunnen spotten. Veel makkelijker dan zelf alles te moeten zoeken. De berenteller staat nu op 19 stuks. Ook zagen we vandaag een bruine beer; dat is de lichte variant van de zwarte beer, vaak een vrouwtje. Vandaag kon ik deze mooi met de 70-200mm maken omdat ze erg dichtbij kwam,  ik denk op een meter of 3. Er zat nog wel een soort van vangrail tussen mij en de beer dus ik voelde me veilig. Wel mooi om ze zo dichtbij te zien. De beren zaten nu in een mooiere setting en het licht was ook beter. Dit leverde weer mooie beelden op.

Het weer is nog steeds prachtig, lekker warm en veel zon. Morgen gaan we op weg naar Clearwater, een rit van 420 km dus we zijn weer onder de pannen. Hier blijven we 3 dagen en er moet veel te zien zijn.

21 mei – dag 10

Vandaag zijn we vertrokken uit Whistler en via een mooie weg naar Clearwater gereden. De afstand was 420 km. Onderweg waren er nu wat meer open landschappen en dus hadden we meer te kijken onder het rijden. We kwamen onderweg een mooi meer (Seton Lake) tegen met water dat blauw/groen gekleurd was. Erg fraai. Het weer is ook nog steeds erg goed en het is zelfs warm. Ook kwamen we een soort van oud western dorpje tegen. Je zou zweren dat je er een filmploeg zou kunnen tegenkomen.

Vlakbij Clearwater moisten we een oversteek maken met een kleine ferry, zoiets als je bij Akersloot hebt, maar dan over een wild stromende rivier. Erg apart.

Daarna via een onverharde weg naar ons verblijf (Alpine Meadows Resort) voor de komende 3 dagen. We verblijven in een huisje aan een prachtig meer en hebben uitzicht op het meer en de groene bergen. Het park ziet er erg fraai uit, en op het park zijn, jawel, een beer met 3 jongen. Ik heb ze al gezien maar ze zijn schuw en nog erg klein. De berenstand staat op 24 stuks na vandaag, want onderweg kwamen we er ook nog 1 tegen. Het barst hier van de vogels. Ook kolibries zitten er, en Marjon zag ook nog een bever zwemmen recht voor ons huisje. Er schijnen in de bossen ook elanden te zitten die wel eens naar het meer komen. Wild genoeg dus. Nu ik zit te typen, hoor ik een uil over het meer roepen. Morgen gaan we het Wells Grey Park in waar vele watervallen zijn. De op 4 na hoogste van Canada bevindt zich in het park en deze waterval is 3x zo hoog als de Niagara watervallen. Ook hier zit weer veel wild; 219 vogelsoorten en 50 soorten zoogdieren.

We gaan ons dus niet vervelen.

22 mei – dag 11

Vandaag dag 11, de helft van onze vakantie zit erop. In de morgen wakker geworden door de vele vogels die hier rond het meer zitten. Er zijn  veel dennensijsen en deze heb ik leuk op de foto kunnen zetten. Na het ontbijt zijn we richting Wells Grey Park gereden. Voor vertrek zagen we de beer met jongen op het park, helaas ver weg en ze rook ons en stuurde de jongen de boom in. Leuk gezicht hoor! Onderweg zagen we nog een marmot tussen de struiken langs de kant van de weg zitten, geen goede foto maar toch een bewijsplaatje kunnen maken.

Bij het park zijn we even langs het visitor center gegaan om wat info in te winnen. Dus met de kaart op zak het park in naar waterval nummer 1 genaamd Spahats. Mooi hoog en deze zag er goed uit. Lekker om ons heen gekeken. Dat kon ook goed want we waren de enigen. Toen op naar de tweede, hier een hoop geweld aan water dat naar beneden kwam. Daarna de derde bezocht, de Helmcken waterval waar ook nog wat sneeuw bij lag. Prachtig gezicht.

Na wat foto`s gemaakt te hebben, wilden we verder rijden naar het meer, maar dat liep even anders. Ik zag een meertje aan de rechterzijde, genaamd Shadow Lake, maar ik reed te ver door om het pad naar beneden te kunnen nemen. Dus even achteruit en dan kon ik rechtsaf het pad in. Helaas deed ik dat te vroeg, en reed ik een best wel hoog punt af waardoor de auto bijna kantelde. Marjon zat net aan de lage kant en schrok natuurlijk. Ik ook hoor, was best even schrikken.

We voelde de auto hippen en ik kreeg hem niet meer terug de weg op; het linkerachterwiel hing een meter boven de grond. Vooruit kon ook niet want hij zou dan zeker omvallen. Dus rustig de auto uit, en natuurlijk gebeurde dit op een plek waar bijna geen mens komt en er was geen verbinding met de telefoon. Dus dat schoot lekker op. Even later stopte er een camper, die helaas geen touw bij zich had. Bleek dat er toch nog wel auto`s over deze weg reden want er kwamen er toch een aantal voorbij. Maar niemand had touw bij zich. Marjon is toen ingestapt bij 4 Chineze toeristen en teruggereden om te zien of er iemand kon helpen. Ik ben bij de auto gebleven en heb geprobeerd wat grond weg te graven, maar dit haalde niks uit.

Na een tijdje kwam er een pick-up langs uit de bergen en die had ook niks mee, maar deze is omgedraaid om materiaal te gaan halen. Deze kwam terug met een hijssingle en met de voorwielen gelockt en in 4wd trok hij me er zo uit. Dus ik heb de man de hemel in geprezen natuurlijk. Met de auto was gelukkig niks aan de hand. Toen nog Marjon terug zien te vinden, want die was al meer dan een uur weg. Komt er een dikke vette Peterbilt truck de berg op rijden met daarin iemand met een roze T-shirt, Marjon dus. Ze had deze vrachtwagenchauffeur gevraagd of hij kon helpen. Dat wilde hij graag doen maar hij moest eerst zijn opleggers loskoppelen en zijn truck draaien op de smalle weg. Hierna kon ze samen met hem richting mij rijden. We wilden uiteraard betalen voor hun hulp maar de “hulpverleners” wilden daar niets van weten en dat is dan weer Canada, erg aardige en behulpzame mensen.

Dus ja, het was al met al een avontuurlijk dagje geworden.

O ja, nog 6 beren gezien dus in totaal 30 nu. Ook nog wat herten en een marmot gespot.

23 mei – dag 12

Vandaag dag 12, één met veel regen helaas. Het regende bijna de gehele dag door, afwisselend hard en zacht. We zijn vanmorgen nog even het Wells Grey Park ingereden maar het begon zo hard te regenen dat we maar terug zijn gegaan.Onderweg wel weer een beer gezien die er maar even voor ging zitten dit keer.

Aangekomen bij het huisje konden we de “huisbeer” met jongen niet vinden, dus zijn we maar naar binnen gegaan en om de foto`s door te nemen. Wel zag ik nog een Killdeer Plevier. Deze heb ik natuurlijk op de foto gezet. Af en toe klaarde het weer wat op en brak even de zon door. Toen ben ik even naar de kolibries gegaan en deze staan er nu naar tevredenheid op. Er kwam ook nog een specht voorbij, namelijk een gouden grondspecht (Northern Flicker).

Later in de middag zijn we nog even naar een ander meer gereden, het Dunelake, hier vlakbij. Het zonnetje brak door, maar helaas weer voor even, want het begon weer te gieten. De auto ziet er nu uit zoals een Jeep eruit moet zien, erg smerig door de onverharde wegen waar we hier nu overheen rijden. Op de terugweg zagen we op de onverharde weg de 3 jongen met de moederbeer staan. Natuurlijk gelijk gestopt; daarom zagen we ze niet op het resort, ze was het park afgegaan. De jongen moesten een steile zandwand opklimmen en moeders ging ze voor. Gelukkig bleven ze langs de weg zitten.Twee jongen klommen gelijk een boom in, zo super gaaf. Dus snel de camera gepakt en klikken, maar stond dat kl%%#@ ding nog op op een andere afstelling. (bekend probleem onder de fotografen:-) ) Maar goed, snel gecorrigeerd en verder foto’s nemen.

Je hoorde de nagels van de kleintjes gewoon krassen op de schors van de boom. Echt een gaaf moment, te vergelijken met de eerste keer de vossenjongen op de foto zetten. En we zitten niet eens in een park, dus dit is echt wild. Eén jong ging lekker zijn gang in de boom en trok zich niks van ons aan. Begon wat te kauwen aan een takje enzo. Moeders lag rustig achter de boom. De jongen gingen op een gegeven moment aan een boomstronk die op de grond lag kauwen. Ze haalden de schors ervan af en aten dit op en kauwden erop. Waarschijnlijk kwamen de tanden door en waren ze daarom op de schors aan het kauwen. Eentje viel nog van de stronk af en kwam weer op de weg terecht en deze ging gelijk weer via het zand omhoog klimmen. We hebben zo’n 20 minuten kunnen genieten van ze. De zon was ook weer gaan schijnen (zal je zien, natuurlijk aan de verkeerde kant, tegenlicht dus)

Maar dit was toch wel samen met de orka’s één van de hoogtepunten tot nu toe. Omdat het weer geheel opklaarde zijn we in een kajak gestapt. Die liggen op het resort bij het meer en mag je gewoon gebruiken. Dus even het meer op gepeddeld en daar zagen we toch weer de bever voorbij zwemmen en een stel parelduikers.

Ik had de 70-200mm erop zitten want met de 500mm de kajak in zag ik even niet zitten. Verder zagen we nog wat mooie knalgele vogeltjes met een rode kop, ze heten hier Western Tanager. Op het resort zagen we nog 2 beren, dit keer bruin van kleur. Berenstand gaat hard, staat nu op 34, verschillende welteverstaan.

We hebben maar wat kaarten gekocht met daarop allerlei soorten vogels. Ook kochten we een kaart met alle roofvogels en een kaart met de zoogdieren. Anders weet je echt niet wat je allemaal ziet hier. Het is echt heel veel, je zou gerust een week in het park kunnen zitten voor alleen al het wild dat je ziet.

Morgen naar Blue River en dan kijken of we de Riversafari kunnen verzetten want de weersverwachting  is voor morgen beter dan voor overmorgen.

24 mei – dag 13

Vandaag dag 13 alweer.  De dagen gaan nu snel. We hebben vandaag maar een klein stukje gereden. Het was maar iets van 100 km naar Blue River, een gehucht langs de snelweg. Hier aangekomen op het resort bleek dat we de enige gasten zijn en we hebben dus het gehele resort voor ons alleen. We hebben ook een upgrade gekregen naar een grote hut met open haard en alles erop en eraan.

Toen op naar de Riversafari waar je met een snelle jetboot over de Blue River gaat op zoek naar beren en vogels. Het weer was gelukkig wat opgeklaard op het moment dat wij met de boot de rivier opgingen. We waren de enige passagiers, dus het was een soort van privé-tour. Lekker rustig dus en de jongen die de boot bestuurde was gelukkig net begonnen met fotograferen en vond het dus leuk dat ik de grote 500mm lens mee had. We hadden voor vertrek al wat over fotografie gesproken, en over de dingen die we al gezien hadden in Canada. Ook kwamen de Bald Eagles ter sprake, dat ze vaak alleen maar op een tak zten en verder weinig doen. Ik legde hem uit dat ze in Polen dode vis in het meer gooien waar de zeearenden dan op af komen waarna ze deze uit het water pakken. Hadden ze in Canada nooit van gehoord dus. Maar afijn, wij gingen het water op en al snel had de boot de gang erin en half driftend en glijdend ging deze over het water.

In Nieuw-Zeeland kan je ook met dit soort boten mee en dan maken ze 360graden spins, dat kon wel met hun oude boten maar helaas niet met deze.

Al snel zagen we twee bijna volwassen zeearenden in de bomen zitten. Ze hadden nog net niet de geheel witte kop en staart, maar het scheelt misschien jaartje. Helaas bleven ze gewoon bovenin zitten, geen foto waardig. Maar al gauw kwam er toch beweging in de vogels en al snel graaide hij wat uit het water, gevolgd door de andere die ook wat uit het water probeerde te halen maar miste. Dus toen nog maar keer wat proberen te pakken. De bestuurder manoeuvreerde de boot zo dat ik het licht mee had. Kijk, dat willen we natuurlijk, iemand die meedenkt met de fotograaf. Ook probeerde hij wat dichtbij het gebeuren te komen, en een paar maal vlogen de zeearenden vlak over ons heen. We konden nog net niet de spetters water voelen die van ze af vielen. Weer een WOW moment voor ons, dit is wat je wilt zien van de zeearenden. En dat zonder vis in het water te gooien.

Foto’s maken viel nog niet mee want het gaat verdomd snel dat naar beneden duiken en grijpen van de vis. De klauwen zijn zo sterk dat ze de vis gewoon in stukken knijpen en dan de restanten later weer oppikken. En in de vlucht gaan de vogels al wat eten van de vis, erg mooi om te zien en mee te maken allemaal. De zeearenden gingen ook nog achter elkaar aan jagen wat ook een mooi gezicht was; een waar luchtgevecht. Hierna weer verder de rivier op. We namen een zijtak maar er lagen wat bomen in het water waardoor we niet verder konden. Ik heb nog geprobeerd om de bomen weg te duwen, maar ze lagen echt vast. Toen moesten we achterin de boot gaan zitten en met een vaartje vlogen we over de boomstammen heen. Hierna weer volgas verder over het water.

Helaas hebben we geen beren gezien, dus dat was wel jammer maar de vluchtplaten van de zeearenden zijn meer dan voldoende.

We spraken ook nog een ander Nederlands stel dat vanuit Jasper kwam waar wij morgen heen gaan. Ze hebben ons een plek doorgegeven waar een grizzlybeer met een jong zit, dus we hopen dat we haar gaan vinden.

Er loopt hier in de buurt ook een spoorrails en we zagen vanmiddag een trein met denk ik wel 200 wagons erachter. Er kwam geen eind aan.

`s Avonds  lekker de open haard aangestoken en wat foto’s uitgezocht.

25 mei – dag 14

Vandaag naar Jasper gereden, een skidorp dat in een mooie omgeving in de Rocky Mountains ligt. De hoge bergen die nog met sneeuw bedekt zijn zien er erg mooi uit. Drie weken geleden lag er nog sneeuw in het dorp. Het plaatsje is een beetje toeristisch maar wel gezellig met leuke eettentjes en winkeltjes.

We zitten net buiten het dorp in een lodge (Tekarra Lodge) die er erg knus uit ziet. Op het park staan vrijstaande en twee onder één kap huisjes, waarvan sommige gelegen zijn aan een meertje of de rivier. We begonnen vandaag met regen en hoe dichter we bij Jasper kwamen des te beter het weer werd.

Onderweg een stop gemaakt bij een natuurgebied de Cranberry Marsh. Hier hebben we erg veel vogelsoorten en eenden gezien bv de Ruddy duck (Rosse stekelstaart), een eend met een blauwe snavel. Ook spotten we een epauletsspreeuw, man en vrouw, een zanggors, een geelkoptroepiaal en een brilduiker. Hier een uurtje in de rondte gelopen en gefotografeerd. Toen weer verder.

We reden het park van Jasper in en zagen toen langs de weg onze eerste Grizzly beer. Deze zijn toch wat groter dan de black bears. Er stonden al andere mensen stil langs de kant van de weg om foto’s te maken. Dus gewoon aangesloten en foto’s nemen. De beer kwam niet zo mooi vrij als ik gewild had maar toch leuk dat deze er ook op staat, nummer 36. Even na de ingang van het park zijn we naar een waterval gelopen, de Overlander falls.

En wat zie je hier toch een grote auto’s rijden. De één nog groter dan de ander, en dan nog een leuke caravan erachter en gewoon met 90km/u de bergen op, niet normaal. Benzine kost natuurlijk een stuk minder hier, zo’n 1,38$, is ongeveer 1 euro. Vanavond in Jasper hebben we lekker gegeten bij de Italiaan. En nu eens normale porties. Na het eten wat rond gereden en gewandeld op zoek naar dikhoornschapen. Die zouden hier moeten zitten op een berg. Was een stevige klim, maar niets gezien

Vervolgens zijn we naar een paar meren gegaan waar we wat herten zagen en op het park spotten we nog een grijze eekhoorn. De meren hebben een mooie blauw/groene kleur. Zeer fraai. Morgen met wat filters aan de gang. Verder gaan we hier de boel lekker verkennen. Er is een hoop te zien en te doen. We hebben al wat tips gehad, dus gaat vast lukken.

26 mei – dag 15

Vandaag de dag in de omgeving van Jasper doorgebracht. We zijn vanochtend een paar meren afgereden, weinig te zien en ook geen vogels te zien. Hierna zijn we richting Mount Edith gegaan. Het moest erg mooi zijn daar volgens een touringcar chauffeur, maar .. niks te zien dus. Maar op de terugweg zagen we wat auto’s staan bij een veld en dat betekent meestal dat er wat te zien is. Dit bleken dus ook fotografen te zijn, de eerste die we tegenkomen, Canadezen welteverstaan. Op deze plek zou vaak een zwarte beer met 3 jongen komen, maar ze hadden ze nog niet gezien.

Even wat gekletst over fotograferen en over wat we al hadden gezien. Ze waren best onder de indruk over hetgeen we in een korte tijd al hadden gezien. (Laatst vroeg er ook al een Canadees of we met de helikopter op vakantie waren). Van de heren wat tips gekregen over plekken waar we wild zouden kunnen spotten.

Vervolgens door naar Maligne Canyon en Maligne Lake. De Canyon is erg fraai. We hebben hier een rondwandeling gemaakt en het water loopt echt heel diep onder je door. Je gaat via een aantal bruggetjes over de kloven heen.

Hierna doorgereden naar Maligne Lake. Het weer was steeds wisselend, dan weer zon dan weer motregen, dan weer wat hardere regen. De temperatuur varieert natuurlijk in de bergen (nu van 4 tot 17 graden), maar in de zon is het al snel warm. Onderweg naar het meer zagen we nog een zeearend op een nest zitten. Bij Maligne Lake aangekomen, zagen we dat het meer nog bijna geheel bevroren was. Ook mooi maar misschien is het mooier als het gewoon spiegelglad was geweest. Maar ja, toch een mooie locatie met een prachtig uitzicht.

Op de terugweg (bij veel wegen moet je heen en terug via dezelfde weg) zagen we een visarend boven in een kale boom zitten. Dus stoppen, 500mm erop en klikken, helaas tegen een wit/grijze lucht maar goed, toch een visarend. Kwam er na een minuut of 5 nog één aanvliegen die bovenop de andere landde. Geen paring, maar deze ging er gewoon bovenop staan. Zeer leuk moment. Hierna weer terug naar de hoofdweg en richting Edmonton gereden. Hier zouden we kans maken op dikhoornschapen. Maar voordat we die tegen kwamen, zagen we eerst een hert langs de weg staan grazen. Het gewei was nog erg klein en moet nog groeien en hij was aardig in de rui; de wintervacht was al lekker los gekomen. Je hebt dan gelijk een soort opstopping langs de snelweg want bijna iedereen stopt wel even om een foto te maken.

Toen weer verder en we reden een bocht om een rots heen en zagen toen een kudde schapen staan, de dikhoornschapen. Twee mannetjes erbij met mega grote hoorns op hun kop. Heel fraai. Opeens zag ik er nog een paar, maar die stonden nog op de bergwand. Een wand die gewoon loodrecht naar beneden gaat en daar stonden wat jongere schapen op, alsof het wel heel erg makkelijk moest zijn. Niet normaal dat ze zo konden blijven staan, en dan ook nog eens rustig gaan lopen om naar beneden te gaan. Ze moeten toch echt wel eens naar beneden donderen dat kan niet anders. Ook hier weer veel mensen die stopten en foto’s gingen maken met hun telefoon e.d.

De kudde bestond uit 21 schapen en soms liepen ze heel rustig even de weg over om wat te drinken uit een poeltje

Na de schapen zijn we terug naar Jasper gereden en nog een paar plekken af geweest waar grizzly’s konden zitten, maar helaas geen beer gezien vandaag. Dus morgen maar weer op pad.

27 mei – dag 16

Vanmorgen zijn we naar Hot Springs gereden om daar te kijken bij een oud mijnstadje. Helaas was deze dicht en regende het ook daar behoorlijk met wat hagel erbij. Wel weer een beer gespot.

Onderweg nog in het zonnetje een elk gezien, nu met een wat groter gewei. Maar nog lang niet volgroeid. Hier leuke platen van kunnen maken en ook lekker close kunnen komen.

Het weer was niet veel, dus zijn we even het dorp in geweest en daarna toen het even droog was de berg Old Fort opgeklommen die op loopafstand van onze lodge is.

Het was toch wel een behoorlijke klim naar boven, maar we werden beloond met een erg mooi uitzicht. Op de berg liepen wat dikhoornschapen en we zagen nog een chipmunk. Op de ons nu bekende berenplekken zagen we niks.

Na het avondeten zijn we naar wat meren geweest die overdag niet zo mooi waren vanwege het slechte weer. Na een ijsje gehaald te hebben bij Grandma`s ijssalon zijn we naar de berenplek gereden. Hier aangekomen zagen we al wat fotografen staan bij het veldje, en ja hoor, de moederbeer was er met twee jongen. De jongen waren nog kleiner dan die we eerder hadden gezien. De moeder was bruin van kleur en 1 jong ook en het andere jong had een lichtbruine kleur.

Wat een gaaf gezicht zeg, die twee waren constant met elkaar aan het spelen, bijten naar elkaar en in een boom aan het klimmen.

Super, wat een buitenkans om dit weer te kunnen en mogen zien. De beren staken even later de weg over, waarna ze hoger klommen, maar goed zichtbaar bleven. Moeders maalde er niet om dat er 12 fotografen stonden te fotograferen.

We konden dus allen lekker dichtbij komen, de 700mm was teveel dus de extender moest eraf. We konden de dieren ook mooi met de ipad filmen. Dat is ook altijd wel leuk.

28 mei – dag 17

Na een mooie rit door en over de Rocky Mountains waar we veel gezien hebben, zijn we net om 20.00 uur aangekomen in het Fox Hotel in Banff. De dag begon met regen, die al snel overging in natte sneeuw en echte sneeuw. Een temperatuur van 1 graad is niet echt warm.

Maar goed, toch gestopt bij de wilde waterval Athabasca waar we in de regen foto’s moesten maken en waar het natuurlijk koud was. We hadden ons goed voorbereid, dus regenkleding aan en op stap naar de waterval. De waterval is vrij breed en wild. Bovendien is er ook een mooie kloof waar je doorheen loopt.

Even verderop kwamen we nog een waterval tegen. Deze was wat minder mooi, maar wel foto’s gemaakt in de regen. In Jasper hadden we al een bus zien rijden met daarop reclame van de Glacier Skywalk. Dit is een glazen loopbrug die in een halve cirkel aan de zijkant van een berg is gemaakt. Dit leek ons wel wat, je hebt ook zoiets in de Grand Canyon in Amerika. Dus tickets gekocht en met de shuttlebus erheen. Op dat moment regende en sneeuwde het en was het mistig. Erg gaaf hoor om 300 meter boven de grond over de glazen platen te lopen. Het uitzicht was door de sneeuw erg slecht, maar ja, wanneer sta je hier weer??

De glazen platen werden steeds met een veger schoongemaakt om toch naar beneden te kunnen kijken. De Skywalk was net begin mei geopend, dus we waren er precies op tijd. Gelukkig klaarde het weer wat op net op het moment dat we terug wilden gaan. Hierdoor  kregen we toch iets meer uitzicht over de vallei. Op de terugweg met de bus zagen we wat dikhoornschapen langs de kant van de weg staan. Wij natuurlijk terug met de auto en daar ook nog foto’s van gemaakt.

Ook spotten we nog berggeiten die hoog in de bergen op een randje stonden. Ik denk wel meer dan 300 meter hoog. Bij een parkeerplaats bij een meer zagen we bruinkopkoevogels. Erg mooi en ik denk dat het mannetje een paringdans deed voor het vrouwtje want hij deed wel heel vreemd.

Aangekomen in Lake Louise zagen we onze eerste grondeekhoorn, een mooi beestje waar heel heel veel geluid uit komt. Jammer genoeg was het Louisemeer grotendeels bevroren. Het château Lake Louise is heel erg fraai, super chique, met alleen maar dure winkels. Hier maar een hapje gegeten. De prijzen vielen mee en het eten was echt super lekker.

Op de parkeerplaats vlogen een aantal mooie vogels rond en deze gingen af en toe op de auto’s zitten. Het bleken notenkrakers te zijn, vogels die maar zelden in Nederland voorkomen. Die moesten dus gefotografeerd worden. De 500 mm met extender erop, en ja hoor ik zag er één in de bomen zitten. Mooi, die stond er op, maar nog geen minuut later zat er één op de buitenspiegel van de auto. Raampje naar beneden, de iPhone pakken en daar maar foto’s mee gemaakt. De 24-105 moest maar op de camera, want de 500 mm was geen optie natuurlijk. Heel bijzonder, de vogel zat gewoon naar binnen te kijken om te zien of er nog wat te noten te kraken waren zeker.

Ik had nooit verwacht met zoveel foto`s van vogels en zoogdieren thuis te komen. Wat een weelde, deze natuur hier.

Nu Banff bekijken. Dit is een wat groter dorp met veel winkels, dus misschien morgen eerst maar eens een uurtje shoppen.

29 mei – dag 18

Het schiet nu toch echt op. Nog maar 3 dagen te gaan helaas. De laatste week is toch wel erg snel gegaan, zoals altijd in een vakantie.

Vandaag eerst even in Banff rondgewandeld en wat geshopt. We kwamen nog een galerie tegen van een natuurfotograaf. Er hingen mooie beelden van wild hier uit de omgeving, maar wat een prijzen! $ 5.500,– voor een foto van 90×70 ingelijst. Ja, dan kan ik er ook wel van leven. Na Banff zijn we de auto ingestapt en hebben eerst een tour rond Banff gemaakt naar wat bezienswaardigheden. Het weer was wisselvallig en niet heel warm, maar wel aangenaam.

We zijn naar de B-weg gereden om te zien of we nog wat grizzly’s konden spotten, maar dat werd niks.

De Johnson Canyon met 2 watervallen leek ons een mooie wandeling De duur van de wandeling was een uur heen en een uur terug, maar dan wel omhoog. Maar goed, de uitzichten en de 2 watervallen waren meer dan de moeite waard en je loopt soms echt dwars door de kloof heen en dan net boven het stromende water op een soort brug die daar gemaakt is.

Toen we terug waren, zijn nog langs lake Vermillion gegaan. We zagen uiteindelijk dan een grizzly lopen. Helaas wat ver, maar wel een mooi exemplaar, licht van kleur. Nog geen 10 minuten later stond er een parkranger (boswachter) naast de auto, die de foto`s wilde zien. Aan de hand van de foto kon hij dan bepalen om welke beer het ging. Het bleek om Precious te gaan. Een beer van 3,5 jaar oud en dochter van een andere bekende beer. Hij vroeg of hij wat beelden toegestuurd kon krijgen.

De boswachter had trouwens net daarvoor een beer verjaagd bij de tennisbaan. Daarom zien we ze ook niet, de boswachters jagen alle beren weg.

Na het eten, dat trouwens super lekker was, zijn we nog even gaan kijken of de grizzly er nog zat, maar nee, helaas!

Op de terugweg rijden we de laatste straat in om bij ons hotel uit te komen en zien we een Elk (hert) in de straat lopen. Een aparte ervaring om dat grote dier met gewei in de straat te zien. Hij gaat keurig de bocht om en komt uit in de voortuin van ons hotel, eet daar wat en steekt over via de oversteekplaats. Moet niet gekker worden allemaal. De berenteller staat na vandaag 42 stuks. De autoteller staat op 4400 km.

Het aantal foto’s staat op 4500 nu, en dan heb ik al heel veel weggegooid. Van vogels en beren heb ik natuurlijk heel veel shots gemaakt en die gaan nog uitgezocht worden.

Morgen een klein stukje van 80 km naar Kananaskis waar we 2 nachten blijven. Eens kijken wat we daar gaan zien en meemaken.

30 mei – dag 19

Vandaag zijn we via Canmore naar Kananaskis gereden. In Canmore hebben we wat inkopen gedaan. Een leuk trendy dorp met mooi uitzicht op de bergen rondom. Hierna zijn we doorgereden naar ons hotel (Delta Lodge) dat in een natuurgebied ligt.

Er zit wel veel wild hier. We hebben al veel grondeekhoorns en herten gezien. Ook zagen we twee snowshoe hares, een haas maar dan geheel wit. Deze waren op de helft van de rui, van onder nog wit en van boven al bruin. Jammer genoeg krijg je geen kans voor het maken van een foto. We hebben de middag doorgebracht op een onverharde weg richting Canmore. Deze 65 km lange weg leid je langs meren die nog bevroren zijn en fraaie uitzichten.

Onderweg zijn we gestopt bij een kleine campground en hebben daar een tijdje met de beheerders gesproken over het wild in de omgeving. In dit gebied schijnen namelijk veel elanden te zitten en aangezien we die nog niet hebben gezien, willen we graag weten waar ze kunnen vinden.

De beheerders wonen in een trailer en staan aan de rand van een meer, dus mevrouw kwam al snel met de laptop en liet haar elandfoto’s zien. Ja, dat willen wij ook wel.

Van haar kregen we te horen dat er bij de campground van Innnerlake (een half uurtje van ons hotel) 2 jonge grizzly’s bij het meer komen om dode vis te halen uit het ijs dat nog langs de kant ligt.

Na wat gegeten te hebben in Canmore zijn we terug naar het Innerlake gereden. Hier aangekomen vroegen we de beheerder waar we moesten zijn. Hij vertelde dat er een Nederlander op de campground stond die al mooie foto’s had kunnen maken en deze stond op nummer 38. Aangekomen bij nr. 38 even kennis gemaakt met Marco en Coby uit Spijkenisse. Vandaag had hij ze nog niet gezien, maar meestal tegen een uur of 7 kwamen de grizzly`s wel.

Bij Innerlake heb ik prachtige foto’s kunnen maken van de bergen in avondlicht want het was vandaag weer prachtig weer en lekker warm. De beren lieten het helaas afweten, maar een grijze gaai kwam gewoon uit je hand eten daar in het bos.

Morgen misschien vroeg op, want de beren komen ook in de morgen langs het meer scharrelen vertelden ze. We denken er nog over, het is nu al weer 21.40 uur.

31 mei – dag 20

We zijn vanmorgen toch vroeg opgestaan. Dus om 7 uur ontbijten en daarna meteen op pad. Een half uurtje rijden en toen waren we op de plek. En maar wachten en wachten, maar geen beren te bekennen. BALEN. De campground beheerder kwam op een gegeven moment met het nieuws dat ze waren gespot op een ander kampeerterrein en dat ze daar al weer waren verjaagd door de parkwachters. En mochten ze onze kant op komen dan zou dat zeker nog 2 uur zou gaan duren.

We zijn toen maar weer verder gegaan. Wel jammer, maar ja het is en blijft natuur. Het meer iets verderop was een mooie locatie om te wandelen en dat hebben we dan ook maar gedaan. Het was prachtig weer, blauwe lucht met wat wolkjes. Hier kwamen we al snel 2 soorten eekhoorns tegen. Een kleintje zoals Knabbel en Babbel met de streepjes en een iets grotere.

Ze noemen hier alles chipmunk of squirrel en aangezien er 200 soorten eekhoorns zijn, houden we het maar op grondeekhoorns want deze gaan niet de bomen in. Leuke beestjes en als je dan met een 500 mm staat en ze komen gewoon bijna op je lens zitten? Ja, daar sta je dan! Na het wandelen zijn we naar het hotel gereden en hebben we rond de ”village” een beetje gewandeld en wat gedronken.

We hebben na het eten nog wat gelopen en kwamen toen weer een eekhoorn tegen. Dit keer de grijze die erg mak was en goed te fotograferen was met de 70-200mm.

Morgen op naar Calgary en daar de laatste nacht in Canada doorbrengen.

1 juni – dag 21

Vandaag in Calgary is eigenlijk de laatste dag die we geheel in Canada doorbrengen.

Calgary is een gave stad met veel hoge gebouwen en een mooie skyline, die ik straks in het donker nog ga fotograferen. De straten zijn erg schoon, net als in de rest van Canada. Dat mag ook wel, want als je wat weggooit op straat dan kan je dat op een boete komen te staan van  minimaal $ 2000,–. We zitten op de 19de verdieping van het Sandman Hotel en we kijken uit over een groot deel van de stad.

Hier is natuurlijk geen wild meer en er zijn ook geen bergen. Die hebben we achtergelaten toen we vanmorgen de Rockies uitreden. Je ziet de Rockies nog wel in de verte liggen met de met sneeuw bedekte bergtoppen. Vandaag hebben we door de stad gelopen en een bezoek gebracht aan de Calgary Tower, waar je op een hoogte van 191 meter op een glazen plateau staat en een erg fraai uitzicht hebt over de stad.

Het was vandaag weer erg warm en er was volop zon, met vanmiddag even een wolkbreuk. We hebben een stukje langs de rivier gelopen; hier was het gezellig druk. Morgen weer terug naar Nederland. Om 15.40 uur vertrekt het vliegtuig.

Canada is totaal anders dan IJsland, en de landen zijn niet met elkaar te vergelijken. Het is hier iets drukker en het landschap is minder afwisselend, al zijn de Rockies dan weer erg mooi.

Om de dieren in het wild in Canada te zien, is natuurlijk geweldig, al schrijven ze wel strenge regels voor over bijvoorbeeld het afstand houden tot het wild. Maar ja, er zal wel eens wat gebeuren met de beren.

Maar we hebben gave dingen/dieren gezien en de hoogtepunten waren toch wel de orka’s, de berenjongen en de jagende zeearenden.

Het varen op zee met de snelle boot en de tocht met de jetboot over de rivier waren ook geweldig en ook het avontuur met de auto die bijna op zijn kant ging, vergeet je niet zomaar.

We zullen dus gerust nog eens terug komen hier, al is het maar voor alle natuur die je hier kan zien en beleven.